Daar gaan we dan/ There we go
Door: Laurelin
Blijf op de hoogte en volg Laurelin
23 September 2008 | Ierland, Dublin
Haai!
Voor de genen die niet begrijpen wat ik nu weer uit heb gehaald, de volgende inleiding.
Ongeveer 2 maanden geleden kreeg ik zin om naar Ierland te verkassen. Ik heb gewacht op late toelatingsronden van universiteiten en heb mij vervolgens ingeschreven. Op mijn 2e keuze ben ik toegelaten en vervolgens hebben mijn papa en zus mij per auto met een groot deel van mijn troep naar Dublin verkast.
Goed, woensdagochtend of dinsdag nacht, rukte ik mij uit mijn comfortabele thuisnest en laadde mijn leventje in papa's grote auto. Fiets mee, kleren mee, alles mee. Na een wederom betraand afscheid van mijn lieve moedertje, haalden we Myrna op en zijn we regelrecht naar Calais gereden. Aangezien Popko een beetje laat was en we allemaal wegwerkzaamheden tegen kwamen, waren we te laat voor de boot waar we op gemikt hadden, maar kregen we een vervelendere verassing toen we erachter kwamen dat de prijzen van de Eurotunnel die op het internet staan niet bepaald overeen komen met wat ze je ter plekke laten betalen. Nuja, de schok was vooral voor papa's portomonaie en voor mijn organisatie skills ego. Na een kort ritje kwamen we dan aan in Engeland. Een eerste keer voor mij. Al navigerend heb ik toch nog heerlijk van het landschap (Kneuterige houten hekjes, pluizige schaapjes, idyllische huisjes, loom glooiende heuvels..)kunnen genieten. Helemaal door gereden tot llangollen (spreek uit als glenkothlin; Welsh spoort niet), een historisch dorpje dat echt héél erg mooi is (hiervan kreeg mijn organisatie skills ego de brood nodige streling). Dit dorpje ligt om een bruisend riviertje en moest eerst even geëxploreerd worden, voor we ons in een al even typische B&B (bier lucht, bier drinkende oude kerels, donker, bloemig en lief gedecoreerd) nestelden. Nog even genoten van echte Welsch kookkunsten en toen eindelijk wat slaap ingehaald. Donderdagochtend kwam langzaam op gang, maar uiteindelijk doorkruisten we dan toch de uitermate prachtige rest van noord Wales. De boot was een beetje saai, maar comfortabel, hoewel wederom behoorlijk duur. In Dublin snel 1 van mijn uitgezochte hotels gezocht omdat ik nog het internet op wou om woonplek te zoeken. In alle voorbereiding was dit niet gelukt. Dit mede doordat er 2 maal een poging werd gedaan om mij ernstig op te lichten, wat heel veel kostbare tijd heeft geslurpt, heel veel woede en frustratie op heeft gewekt en logischerwijs volkomen vruchteloos was. Vrijdag allereerst een woning bekeken die wel oké was, met een beetje saaie inwoners. Daar wouden ze me niet hebben, wat eigenlijk maar goed was ook. S'avonds laat belde ik nog een adres waar ik meteen werd uitgenodigd om te komen kijken. Op de fiets gesprongen en vervolgens uren zitten kletsen, Myrna en Popko achter latend in het hotel. Popko zich druk makend over dingen waar ik mij al genoeg druk om maakt en daarmee myrna op haar zenuwen jagend. Uitermate gezellig was het met die lui, maar de volgende dag kreeg ik een berichtje dat het een manspersoon was geworden, omdat de vrouwen in huis dat graag wilden. Ook al werd ik de betere kandidaat geacht. Anyway, heb ik er wel een mogelijke vriendschap bij. Zaterdag ochtend vertrok mijn escort, mij met een flinke brok in de keel achter latend, maar tegelijkertijd met een bevrijd gevoel. Op de ene manier zijn lastige situaties altijd minder lastig als ik er alleen voor sta. Dan los ik het op mijn eigen manier op, in mijn eigen tijd en zonder dat mensen in de weg gaan zitten van mijn denkprocessen. Misschien moet ik toch eens leren mensen mee te laten denken over mijn leven...ooit. Maar het blijkt maar weer dat ik het kan aan het feit dat, ondanks dat mij verteld werd dat er in het weekend niemand zat te wachten on woningbezichtigers, ik lekker toch ben gaan bellen, zittend op een bankje in de zon in de tuin van St. Patrick's Cathedral en ik diezelfde avond toch nog mocht komen kijken. Vroeg vertrokken, wat heel doordacht van me bleek te zijn, want ik was grondig verkeerd gefietst voor ik het uiteindelijk (3 minuten over tijd) vond. Lekker gekletst, mij op mijn best voorgedaan en uiteindelijk 'berg' afwaards terug gesjeest naar 't centrum, waar ik vanzelfsprekend wel weer even de mist in ben gefietst. Toen ik pas net terug was en met de receptionist zat te kletsen kreeg ik al een sms-je dat ik maar terug moest komen. Zondag ochtend eerst heerlijk in St. Stephens Green hangen zonnen en daarna mijn spul verkast naar een noordelijke buitenwijk. Ruime kamer met uitzicht over het parkje van de Cadbury fabriek en leuke internationale huisgenoten.
Een grappig detail aan dit huizenperikel, is dat ik 3 huizen heb bezichtigd en bij 2 ervan hetzelfde meisje ook is wezen kijken, elke keer precies voor mij. Bij dat leuke adres zaten we daar tegelijk en op mijn nieuwe adres was zij net wezen kijken. Ook al zat zij in een nog benardere huisvesting situatie dan ik, hebben ze toch mij gekozen. Wel zielig voor haar, maar uitermate gunstig voor mij.
Vandaag ben ik voor het eerst naar School geweest voor de officiële inschrijving en inductie. Ierse stijl behoorlijk chaotisch. Maar ik heb heerlijk veel plezier gehad om mijn 'teamlijder' de it-vent en anderen. Iedereen is echt goed gemutst, familiair en humoristisch. Het is een behoorlijk goed presterende school, maar absoluut niet uptight en referenties naar het drinken van Pints zijn er in overvloed. Docenten worden aangesproken bij de voornaam en van onze lichtingsbegeleider krijgen we het privé mobiele nummer. Je moet serieus zijn over je studie, maar je studie hoeft niet altijd serieus te zijn. Ik zat me daar echt heerlijk te voelen over mijn geniale impulsieve beslissing!
Nu moet ik nog een weekje wachten tot de colleges beginnen; wat ik, geloof het of niet, vervelend vind... Ik voel prestatiedrang en mijn hersens kriebelen van anticipatie. Theoretisch gezien heb ik niet zo'n zin in het systematisch bijhouden van vakbladen enzo, maar gevoelsmatig lekker nog wel. Ze doen trouwens iets geniaals; men hoeft geen boeken te kopen; die hebben ze állemaal digitaal. Scheelt ontzettend. Verder hebben ze een printservice, die bijhoud hoeveel bomen er voor je sneuvelen, hoeveel uitstoot je hebt gegenereerd, enzovoorts. Er zijn niet super veel eerstejaars, ook al zijn de business studies het eerste jaar gemerged, maar het is een heel erg gevarieerde groep. Verschillende nationaliteiten, religies, stijlen enzovoorts. Mensen mogen hier in Dublin lekker zich zelf zijn. Verder ben ik gelukkig want een leuk persoon die ik in Athene heb leren kennen studeert ook in Dublin en zo blijk ik toch nog iemand te kennen waar ik al enigzins vertrouwd mee ben. Ik had nu zelfs al een baan kunnen hebben, maar ik besloten dat niet te doen, omdat ik mij eerst 100% op mijn studie wil focussen. Als ik een beter idee heb van de studielast zie ik wel verder.
Anyway, ik ga lekker relaxen op mijn zeer comfortabele bed, mijn Ierse boek lezen en dan heerlijk uitslapen.
x
Voor de genen die niet begrijpen wat ik nu weer uit heb gehaald, de volgende inleiding.
Ongeveer 2 maanden geleden kreeg ik zin om naar Ierland te verkassen. Ik heb gewacht op late toelatingsronden van universiteiten en heb mij vervolgens ingeschreven. Op mijn 2e keuze ben ik toegelaten en vervolgens hebben mijn papa en zus mij per auto met een groot deel van mijn troep naar Dublin verkast.
Goed, woensdagochtend of dinsdag nacht, rukte ik mij uit mijn comfortabele thuisnest en laadde mijn leventje in papa's grote auto. Fiets mee, kleren mee, alles mee. Na een wederom betraand afscheid van mijn lieve moedertje, haalden we Myrna op en zijn we regelrecht naar Calais gereden. Aangezien Popko een beetje laat was en we allemaal wegwerkzaamheden tegen kwamen, waren we te laat voor de boot waar we op gemikt hadden, maar kregen we een vervelendere verassing toen we erachter kwamen dat de prijzen van de Eurotunnel die op het internet staan niet bepaald overeen komen met wat ze je ter plekke laten betalen. Nuja, de schok was vooral voor papa's portomonaie en voor mijn organisatie skills ego. Na een kort ritje kwamen we dan aan in Engeland. Een eerste keer voor mij. Al navigerend heb ik toch nog heerlijk van het landschap (Kneuterige houten hekjes, pluizige schaapjes, idyllische huisjes, loom glooiende heuvels..)kunnen genieten. Helemaal door gereden tot llangollen (spreek uit als glenkothlin; Welsh spoort niet), een historisch dorpje dat echt héél erg mooi is (hiervan kreeg mijn organisatie skills ego de brood nodige streling). Dit dorpje ligt om een bruisend riviertje en moest eerst even geëxploreerd worden, voor we ons in een al even typische B&B (bier lucht, bier drinkende oude kerels, donker, bloemig en lief gedecoreerd) nestelden. Nog even genoten van echte Welsch kookkunsten en toen eindelijk wat slaap ingehaald. Donderdagochtend kwam langzaam op gang, maar uiteindelijk doorkruisten we dan toch de uitermate prachtige rest van noord Wales. De boot was een beetje saai, maar comfortabel, hoewel wederom behoorlijk duur. In Dublin snel 1 van mijn uitgezochte hotels gezocht omdat ik nog het internet op wou om woonplek te zoeken. In alle voorbereiding was dit niet gelukt. Dit mede doordat er 2 maal een poging werd gedaan om mij ernstig op te lichten, wat heel veel kostbare tijd heeft geslurpt, heel veel woede en frustratie op heeft gewekt en logischerwijs volkomen vruchteloos was. Vrijdag allereerst een woning bekeken die wel oké was, met een beetje saaie inwoners. Daar wouden ze me niet hebben, wat eigenlijk maar goed was ook. S'avonds laat belde ik nog een adres waar ik meteen werd uitgenodigd om te komen kijken. Op de fiets gesprongen en vervolgens uren zitten kletsen, Myrna en Popko achter latend in het hotel. Popko zich druk makend over dingen waar ik mij al genoeg druk om maakt en daarmee myrna op haar zenuwen jagend. Uitermate gezellig was het met die lui, maar de volgende dag kreeg ik een berichtje dat het een manspersoon was geworden, omdat de vrouwen in huis dat graag wilden. Ook al werd ik de betere kandidaat geacht. Anyway, heb ik er wel een mogelijke vriendschap bij. Zaterdag ochtend vertrok mijn escort, mij met een flinke brok in de keel achter latend, maar tegelijkertijd met een bevrijd gevoel. Op de ene manier zijn lastige situaties altijd minder lastig als ik er alleen voor sta. Dan los ik het op mijn eigen manier op, in mijn eigen tijd en zonder dat mensen in de weg gaan zitten van mijn denkprocessen. Misschien moet ik toch eens leren mensen mee te laten denken over mijn leven...ooit. Maar het blijkt maar weer dat ik het kan aan het feit dat, ondanks dat mij verteld werd dat er in het weekend niemand zat te wachten on woningbezichtigers, ik lekker toch ben gaan bellen, zittend op een bankje in de zon in de tuin van St. Patrick's Cathedral en ik diezelfde avond toch nog mocht komen kijken. Vroeg vertrokken, wat heel doordacht van me bleek te zijn, want ik was grondig verkeerd gefietst voor ik het uiteindelijk (3 minuten over tijd) vond. Lekker gekletst, mij op mijn best voorgedaan en uiteindelijk 'berg' afwaards terug gesjeest naar 't centrum, waar ik vanzelfsprekend wel weer even de mist in ben gefietst. Toen ik pas net terug was en met de receptionist zat te kletsen kreeg ik al een sms-je dat ik maar terug moest komen. Zondag ochtend eerst heerlijk in St. Stephens Green hangen zonnen en daarna mijn spul verkast naar een noordelijke buitenwijk. Ruime kamer met uitzicht over het parkje van de Cadbury fabriek en leuke internationale huisgenoten.
Een grappig detail aan dit huizenperikel, is dat ik 3 huizen heb bezichtigd en bij 2 ervan hetzelfde meisje ook is wezen kijken, elke keer precies voor mij. Bij dat leuke adres zaten we daar tegelijk en op mijn nieuwe adres was zij net wezen kijken. Ook al zat zij in een nog benardere huisvesting situatie dan ik, hebben ze toch mij gekozen. Wel zielig voor haar, maar uitermate gunstig voor mij.
Vandaag ben ik voor het eerst naar School geweest voor de officiële inschrijving en inductie. Ierse stijl behoorlijk chaotisch. Maar ik heb heerlijk veel plezier gehad om mijn 'teamlijder' de it-vent en anderen. Iedereen is echt goed gemutst, familiair en humoristisch. Het is een behoorlijk goed presterende school, maar absoluut niet uptight en referenties naar het drinken van Pints zijn er in overvloed. Docenten worden aangesproken bij de voornaam en van onze lichtingsbegeleider krijgen we het privé mobiele nummer. Je moet serieus zijn over je studie, maar je studie hoeft niet altijd serieus te zijn. Ik zat me daar echt heerlijk te voelen over mijn geniale impulsieve beslissing!
Nu moet ik nog een weekje wachten tot de colleges beginnen; wat ik, geloof het of niet, vervelend vind... Ik voel prestatiedrang en mijn hersens kriebelen van anticipatie. Theoretisch gezien heb ik niet zo'n zin in het systematisch bijhouden van vakbladen enzo, maar gevoelsmatig lekker nog wel. Ze doen trouwens iets geniaals; men hoeft geen boeken te kopen; die hebben ze állemaal digitaal. Scheelt ontzettend. Verder hebben ze een printservice, die bijhoud hoeveel bomen er voor je sneuvelen, hoeveel uitstoot je hebt gegenereerd, enzovoorts. Er zijn niet super veel eerstejaars, ook al zijn de business studies het eerste jaar gemerged, maar het is een heel erg gevarieerde groep. Verschillende nationaliteiten, religies, stijlen enzovoorts. Mensen mogen hier in Dublin lekker zich zelf zijn. Verder ben ik gelukkig want een leuk persoon die ik in Athene heb leren kennen studeert ook in Dublin en zo blijk ik toch nog iemand te kennen waar ik al enigzins vertrouwd mee ben. Ik had nu zelfs al een baan kunnen hebben, maar ik besloten dat niet te doen, omdat ik mij eerst 100% op mijn studie wil focussen. Als ik een beter idee heb van de studielast zie ik wel verder.
Anyway, ik ga lekker relaxen op mijn zeer comfortabele bed, mijn Ierse boek lezen en dan heerlijk uitslapen.
x
-
22 September 2008 - 23:51
Wiebe:
Wilde ik net het bewuste voor het bewusteloze inwisselen, komt er nog een e-mail met een epos van een ambitieuze student.
Het stemt mij uiteraard tevreden dat alles met de woning goed is gekomen, en dat zoveel al zo snel goed gaat. Men zegt altijd iets over een goed begin...
Goed, relaxze op dat comfortabele bed met dat Ierse boek, en slaap goed uit. Als het op uitslapen aankomt, dan weet je wiens advies je moet volgen :)
Welterusten! -
23 September 2008 - 05:41
Jeroni:
Laurelin! Soms ben je toch inderdaad wel een beetje van je lotje getikt! Maar wel echt heel erg leuk. Stiekem zijn we allemaal jaloers op jou impulsiviteit ;) Als ik de komende 4 jaar nog een gaatje vind kom ik langs! (als dat mag natuurlijk)
Veel plezier daar! xx -
23 September 2008 - 07:44
Iris (V):
Goed bezig meis! We wisten natuurlijk allemaal wel dat deze gekte je weer zou lukken :)
Geniet ervan! Ik geniet van mijn plekje :) En we houden elkaar op de hoogte!
Dikke kuss -
23 September 2008 - 11:27
Edwin:
Prachtig verhaal Lau. Niet te veel "lijden" zou ik zeggen, ook niet groepsgewijs.
;) -
23 September 2008 - 12:38
Myrna:
Mwoah!! Wat fijn om te horen dat je geïnstalleerd bent, zoesje. Dublin heeft je nu al in haar gestoorde hart gesloten; gelukkig maar, want ik vond het moeilijk om je achter te laten tussen al die mooie Ieren.
I guess you have fallen on Irish roses... ;)
Pap en ik zijn thuis gekomen zonder te hebben geprobeerd elkaar van de boot te gooien, hoewel het af en toe niet veel scheelde. We konden niet met de tunnel, en we zijn vanaf Dover met de boot gegaan, dus we hadden alle kans. ;)
Bij en richting Agnes en George was het zo ongelooflijk mooi (zie mn deviantart) dat het me niets zou verbazen als je binnen twee jaar bij mij en Sicco op bezoek kan komen in Wales: fairytale country. We zijn zelfs door Salem gereden... Je grote zoes is verliefd! :)
Dikke zoen -
23 September 2008 - 16:04
Inge:
Fijn te lezen dat je je plekje daar al hebt gevonden en je eerste bericht klinkt goed. Geniet deze week nog maar even lekker van je rust.
liefs Inge -
24 September 2008 - 15:56
Renske:
Hey Lau,
super om je verhaal te lezen! Hopelijk vliegt de tijd zodat je snel naar school kan ;)
Groetjes aan Ierland! :D
xRenske
-
25 September 2008 - 15:17
Opa:
Fantastisch mooi verhaal!
Veel succes met het vervolg.
opa Duijm -
25 September 2008 - 20:16
Annemarie:
zo, nou kon ik het ook eindelijk lezen. hoera! het gaat lekker daar kennelijk.
Valt nog mee met de luie kont, maar mag wel na alle stress en jezelf loswrikken. Wij sukkelen saai verder
liefs -
27 September 2008 - 21:24
Maaike:
Wat een goed begin! Veel plezier en succes komende week.
Groetjes -
29 September 2008 - 07:59
Iris:
Jij bent zo masterlijk!
Weet je, ik mis je al wel een beetje... Ik heb op het moment 3 sollicitaties lopen (mail je de details wel :)) dus hopelijk word ik ergens aangenomen en heb ik snel genoeg geld voor een weekendje in mijn allerfavorietste land bij mijn lieve en ontzettend dappere vriendinnetje!
Dikke kus -
29 September 2008 - 12:41
Ananja:
Meid, wat een goed idee!!!! Ik bewonder je kwaliteiten om spontane opwellende ideeen ook uit te werken en uit te voeren!!
Maarreh ... business studies?? Nothing cultural? Ik stel voor dat je Ulysses van James Joyce gaat lezen ...
Liefs,
Ananja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
