Aankomst etc.

zozo mensen
Daar ben ik dan al.
Heftige boel hier allemaal hoor. Zal ik maar bij het begin beginnen dan?
Aldus, op schiphol, na de douane kwam ik er uiteindelijk achter dat er een verandering was van gate. Even stressen dus. Heel Grieks konden we niet helemaal op tijd boarden. Ik zat daar te wachten tussen de Griekse types (Voornamelijk mannen, vreemd genoeg, waarvan veel met zo'n zorgen kralenketting ding in hun handen liepen te pielen). Ik zat aan het raam en had de helft van de reis een prachtig uitzicht over bergen enzo. Toen we uiteindelijk landden, sloeg de stress echt toe; we kwamen aan ergens in de middle of nowhere. En dan moet je niet denken dat we bij een gebouw stopten; Nee! Ergens midden op het asfalt. Gelukkig zat er een aardige Griek naast mij, die mij wist te vertellen dat we naar 'een gebouw zouden worden gebracht'. Dat gebeurde (Met een heuze bus, waarin ik de laatste klanken Nederlands hoorde voor waarschijnlijk een flinke tijd). Mijn bagege arriveerde natuurlijk als allerlaatste, zodat ik nog meer in de stress schoot en toen duurde het uiteindelijk ook nog even voordat ik Angela en Alice vond. Die stonden mmij op te wachten met een bosje hyacinten. Ja ja.
We reden naar huis en alles deed meer en meer exotisch aan. Palmen, verrotte wegen enzovoorts. We kwamen aan bij een mooi zalmrose (De juiste kleur rose)geverfd huis en nouja goed. Het huis is vrij ruim en hangt vol met kunst (jippie). Er zijn 3 verdiepingen en mijn kamer is op de laagste; in het souterain. Ruim genoeg allemaal en naast mijn kamer is mijn badkamer met bad.
Ik was aan het eind van de dag echt zo ontzettend uitgeput. Eigenlijk de hele dag al. Die paar uur slaap waren echt niet voldoende.

Ik moet uiteindelijk wat meer doen dan ik in eerste instantie begrepen had, maar het is allemaal alsnog niet veel. Elke dag wat tijd met Alice doorbrengen, de honden uitlaten, een beetje helpen met het huis aan orde houden; dergelijke zaken.
Mensen; ik moet netjes worden. Vrij walgelijk. Angela is heeel erg netjes. Het huis doet niet steriel aan, maar alles is wel netjes en schoon. Dat gaat nog moeilijk worden. Alice is een heel schattig meisje. Een beetje verwend natuurlijk, als enig kind, samenwonend met alleen haar moeder.

Dit is allemaal niet erg samenhangend, en er zal hier en daar wel wat vreemde tekst tussen staan, want de toetsen blijven hier en daar steken, maar men moet het er maar mee doen :)

Er groeien hier overal sinaasappels en citroenen. En dan bedoel ik ook echt overal. Vrij bizar. Er schijnen ook grapefruits te groeien, maar die heb ik vooralsnog niet gezien.
Ik zit hier midden in de lente. De zon schijnt, en als je over straat loopt, is het gewoon echt warm. Dus er bloeit ook het een en ander en ik zag net zelfs een zwerm vlinders. (Het waren kleine vosjes, voor de liefhebbers)

Gisteren heb ik een tour gekregen door athene. Het was zondag, vlooienmarktdag. Super druk dus en overal kleine kraampjes en echt alles was er te vinden. Mensen zijn hier echt anders. Ook in het verkeer. Het is allemaal mega chaotisch; mensen rijden nogal temperamentvol. Er lijken echt geen verkeersregels te zijn. En als ze er al zijn, is er echt niemand die zich er aan houdt. O en men vindt het hier vrij normaal om naar elkaar te schreeuwen en wild te gebaren.
Het is wel geweldig dat alles hier zo heuvelachtig is. Als je om je heen kijkt, zie je 'bergen' en bijna altijd wel ergens tussen de gebouwen door de een of andere ruine of anders een zee van groen. Ik was gisteren nog steeds erg moe en de tour met Angela en Alice was niet echt ehm, heel fijn. Het was allemaal wel geschikt om een algemene indruk te krijgen, maar meer ook niet. Te onrustig, nee, inderdaad mam, het was niet 'chill'.

Aan het eind van de middag ging men naar een kinderfilm, dus had ik wat tijd voor mezelf. Ik ben lekker een eind hard gaan lopen. Er is een heuvel een eindje verder op. Oke, voor nederlandse begrippen is het misschien meer een berg. Van die heuvel af, heb je echt een prachtig uitzicht over de stad, helemaal tot aan de zee.

Ik had al bedacht dat ik vandaag in mijn eentje de stad in zou trekken, wat ik nu dus ook aan het doen ben :) Eerst even langs het postkantoor geweest, waar men dus kennelijk geen Engels spreekt. Uiteindelijk is het mij gelukt om 10 postzegels te kopen. Daarna moest ik nog de juiste bushalte zien te vinden. Ik heb nu uigevonden dat je mensen aan moet spreken die duidelijk jonger zijn dan 40 jaar; die spreken namelijk meestal Engels. Boven die leeftijd niet meer. Angela had vanochtend heel optimistisch gezegd dat de meeste buschaufeurs wel Engels spreken. Ik ben in de bus gestapt, en probeerde de buschaufeur iets te vragen, maar die bleek helemaal geen Engels te spreken/begrijpen. Erg spijtig. Ik ben uiteindelijk maar gewoon gaan zitten en aan het eind van de rit weer uitgestapt. En nee, ik heb niet betaald. Dat deed niemand trouwens. Ik begreep/begrijp er werkelijk geen snars van. Ik ga het zo denk ik maar eens vragen aan het lekkere persoon dat hier werkt ;)

Om op dat onderwerp over te gaan; er zijn inderdaad bijzonder veel mooie griekse mannen/jongens. Kijkplezier. Ze zijn hier ook best hip allemaal. Ik heb zelfs wortelbroeken gezien en tunneloorbellen.
Men is hier vergroeid met z'n zonnebril en mobiel.

Ik moet nog naar het centrum, want daar ben ik nog niet. Ik geloof, dat als ik de weg volg waar ik nu aan zit in een internetcafe, ik juist uitkom. Maarja, dan moet ik eigenlijk weer in een bus stappen, en daar heb ik nu niet bijzonder veel zin in.
Nog maar even een tijdje half blind doortypen, want op de toetsenborden hier staan zowel griekse als latijnse letters.

Het is allemaal erg overwelmend, zo in een land waar je niemand kunt verstaan, helemaal in je eentje. Ik besef mij nu pas echt goed hoe gehecht ik aan iedereen ben, en aan mijn oude vertrouwde Groningen.
Het is allemaal erg spannend, hoewel ik het zaterdag en een klein deel van gisteren echt niet zo rooskleurig inzag; ik was ook zo ontzettend moe. Ik ben om half 8 opgestaan vanochtend. Half 7 Nederlandse tijd dus he!
Daar verdien ik wel een applausje voor dacht ik zo.
Angela en Alice zijn wel weer echt een andere soort mensen dan ik gewend ben. Alles is zo ontzettend gehaast en vrij stressvol. Ik ben toch meer een 'I don't care...' persoon. Gelukkig kan ik overdag gewoon mijn eigen weg volgen. Aangezien ik nog niet echt iets heb ondernomen, heb ik nog niet echt mensen leren kennen. Dat wil ik toch wel graag, want zo zonder vrienden en gezamelijke activiteiten buiten de deur houd ik het denk ik niet zo heel erg lang vol. Het zal allemaal ook wel goed komen. Ik vind de dag van vandaag al een stuk vrolijker, ookal snap ik werkelijk niets van de structuur van deze stad, en ga ik nog wel flink wat keren de weg kwijt raken vandaag. Ik moet mijn koopzucht wel wat inhouden met al die leuke winkeltjes hier.

Binnen 10 dagen krijg ik thuis een kabel internetverbinding (Geloof ik...als er geen rare taalbarriere miscommunicatie plaats heeft gevonden). Ik heb ook al enkele foto's gemaakt, maar ik ben vrij dommig mijn usb-kabel vergeten mee te nemen. Volgende keer dus :)

Nou..Adiosas allemaal.
Ik zal snel beginnen met het brieven en kaartjes sturen/schrijven.