BMW & Gucci - Reisverslag uit Athene, Griekenland van Laurelin Molen - WaarBenJij.nu BMW & Gucci - Reisverslag uit Athene, Griekenland van Laurelin Molen - WaarBenJij.nu

BMW & Gucci

Door: Laurelin

Blijf op de hoogte en volg Laurelin

24 Januari 2007 | Griekenland, Athene

Zo, ik heb mij weer tussen de zonnebril dragende (nee, de zon schijnt vandaag niet) Grieken door naar een internetcafe gewerkt, want het internet laat op Griekse wijze nog even op zich wachten en ik wou vanzelfsprekend weer even met mijn geliefde thuisfront communiceren. Ik ben maandag op jacht gegaan naar de Nederlandse ambassade. Nu blijkt dat ik niet zo'n fantastische jager ben; te vroeg uit de bus gestapt en er een uur over gedaan om dat rottige gebouw te vinden, bleken ze elke dag om 12 uur te sluiten. Stelletje luie donders, die Nederlanders. Ze hebben hier niet eens een eigen gebouw! Ze zitten met wat andere overheidsinstellingen in een gebouw gepropt...schooiers. Nee, dan de Amerikanen; die hebben een gigatisch pand als ambassade (Een goed doelwit, zoals we gemerkt hebben, doch schijnbaar niet groot genoeg om te raken).
Uitermate gefrustreerd, besloot ik maar even het centrum in te duiken. Spijtig genoeg had ik er niet aan gedacht dat het de eerste dag was van de een maand durende uitverkoop, dus kwam ik in een mierenhoop terecht zodra ik Ermou (winkelhoofdstraat)in liep.
Een straat vol met mensen uit t gooi, zou je als rechtschapen Groninger haast zeggen. Iedereen probeert er hier upper class uit te zien. Men doet hier in het algemeen echt ontzettend veel aan hun uiterlijk, de meeste vrouwen en meisjes doen elke ochtend hun haar en meestal ook make-up en als dat allemaal gedaan is, worden de nette (merk)kleertjes aangetrokken. De Gucci of Armani zonnebril wordt opgezet, de louis vuitton handtas opgepakt en dan stapt men van de bij voorkeur marmeren stoep in de Bmw, Mercedes, Mg enz.
Of in een smart. Het straatbeeld bestaat hier uit dure bakken, kleine miniautotje (vooral smarts), taxi's, bussen en trams. Och, en dan vergeet ik haast de schreeuwende mensen ;)
Je hebt hier vanzelfsprekend winkels die ook in Nederland te vinden zijn, maar een groot deel is mij onbekend. Toch maar even wat winkels ingezwalkt. Ik kwam zelfs nog Nederlanders tegen, waar ik vanzelfsprekend even tegenaan moest balken. Middenin de straat (Ermou dus) staat echt een mooi oud kerkje, waar ik, heel ontouristisch, nog geen foto van heb.

Als je hier zo een beetje rondzwalkt, op de bus zit/staat te wachten, beginnen er heel wat mensen tegen je te praten. Als men door heeft dat je geen Grieks spreekt(Ja, dat kan ik in het grieks zeggen), is men erg nieuwschierig waar je vandaan komt. Als ik dan vertel (In het Engels of Frans, en/of met handen en voeten werk), dat ik uit Nederland kom, blijkt het persoon in kwestie meestal wel een keer in Nederland of Belgie geweest te zijn en ik ben al meerdere mensen tegen het lijf gelopen die meerdere malen in Nederland geweest zijn.

Het is hier nog echt een land van de vriendjespolitiek etc. Je komt hier dus echt alleen via via aan werk. Het toeval wil, dat Angela tegenover de woning van de nederlandse ambassadeur woonde en de secretaresse van de vorige ambassadeur kent. Zo weet ik nu dus ook dat de nieuwe Nederlandse ambassadeur homosexueel is. Ja ja, zo gaat dat dus hier. Ik ben bij een gezin met ontzettend goede connecties terechtgekomen. Als je hier naar een priveschool gaat (Wat iedereen doet die het kan betalen), zit je tussen de nieuwe generatie belangrijke mensen.

Gisteren wou ik een nieuwe poging wagen om naar de ambassdae te gaan, maar helaas had een van de honden een presentje oor mij achter gelaten, waardoor ik mijn ochtend alweer kwijt was.

Ik ken zo langzamerhand in ieder geval een paar woorden Grieks, hoewel ik heel ernstig de getallen moet leren. Ik weet alleen 8 (Octo), want die is het makkelijkst. Het Grieks klinkt nog steeds als Chinees, alleen hoor ik heel af en toe (vooral aan het begin en eind van gesprekken)iets dat voor mij te begrijpen valt. Maar jemig, ik ben hier pas 1,5 week, dus ik moet niet te streng voor mezelf zijn.

Doden gevallen door een storm in Nederland; iemand moet me toch even uitleggen hoe dat precies zit..

Af en toe voelt het hier alsof ik in een vreemdsoortig exotisch paradijs terecht ben gekomen. Ik ben zelfs verliefd geworden op de stad. Niet dat ik hier in deze stad mijn leven door zou willen brengen, maar voor een beperkte tijd heeft het echt absoluut zn charme. Maar af en toe voel ik mij ook als een klein rietstengeltje in een gigantische, onbegrijpelijke storm. Maar zolang ik constant interessante gezichten zie om te bestuderen en er af en toe een mooie Griek in een Mercedes voor mij halt houdt (Zeldzaam! Mensen stoppen hier namelijk over het algemeen gesproken niet zonder de nodige irritatie voor een ander), overheerst de positieve kant van het verhaal. En aangezien ik binnen een week al een vriendin heb gemaakt hier, heb ik goede hoop voor mijn verblijf hier.

O, en ik heb zelfs een paar zomersproetjes! In januari!

Maargoed, ik ben niet uitermate geinspireerd vandaag, dus. Later meer en meer uitgebreid.

  • 24 Januari 2007 - 10:59

    Myrna:

    Hey zoesje, nou had ik je net online gemist. Wat jammer. anders had ik even een live-verslagje kunnen krijgen. :) Het klinkt nu echt alsof je wel een beetje wortel schiet daar, heel fijn. :)
    Die storm was trouwens in het noorden meer een paar dagen harde wind, zonder al te veel brokken, maar in de rest van het land was het zo erg dat ze zelfs al het treinverkeer in het hele land hadden platgegooid. Veel bomen die omwaaiden, pannen van het dak, etc etc. Vet ruig dus... :P
    Het vriest hier nu wel. Alles is bedekt met een dikke laag rijp.

    Dikke knuffel van Myrna

  • 24 Januari 2007 - 13:50

    Arwen:

    Nou, het woei hier dus gewoon een beetje.

  • 24 Januari 2007 - 14:08

    Floortjuh:

    hey meis zo te lezen vermaak je je wel een beetje daar ik hoop dat het een beetje bevalt maar dat zit wel goed geloof ik als je terug bent moeten we gauw een x afspreken we moeten nodig bij kletsen hele dikke smok Floortjuh

  • 25 Januari 2007 - 17:09

    R:

    Leuk is bij een telefoongesprek als men afsluit met "ja ja...", wat bij ons klinkt als "vertel me nog méér, ik geloof je niet", het betekent daar gewoon "doei".
    Nog twee dan: to papaki = het eendje; to skilaki = het hondje. Geleerd van dochtertje (2 jaar) van m'n Griekse gastvrouw. ;)

  • 01 Februari 2007 - 17:09

    Martha:

    ha die laurelin! leuk om op deze manier over je leven daar te lezen! en uh niet te veel sproeten kweken, hè
    lieve groet uit de vosbergen,
    martha

  • 01 Februari 2007 - 17:45

    Renske:

    Hey Lau! Dank je wel voor je reactie op mijn waarbenjij.nu. Ik kwam er net achter dat jij er ook 1 hebt en ik ben nu helemaal bijgelezen. Wat betreft het klimaat, heb jij toch een beter land uitgekozen, want Ierland is maar nat. ;) Ik ben inmiddels weer terug in Nederland. Ik herken het verloren gevoel goed wat jij nu hebt, maar je went snel aan een andere cultuur hoor! En uiteindelijk is zo'n ervaring echt horizon-verbredend en kom je terug met een geweldige ervaring! :) Kan je mij op je automatische mailinglist zetten? Ik blijf graag op de hoogte!
    Liefs Renske

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Griekenland, Athene

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

16 November 2008

Dan toch een bericht

13 November 2008

Land van regenbogen

21 Oktober 2008

Foto's

21 Oktober 2008

Hier spreekt de nieuwe klassevertegenwoordiger

11 Oktober 2008

Op de klippen gelopen
Laurelin

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 709
Totaal aantal bezoekers 48629

Voorgaande reizen:

13 Januari 2007 - 13 Januari 2007

Mijn eerste reis

Landen bezocht: