Overwelmd...wemeld...walmd
Door: Laurelin
Blijf op de hoogte en volg Laurelin
18 Januari 2007 | Griekenland, Athene
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties. Ik vind het echt erg leuk en prettig en fijn enz. om ze te lezen en zit dan ook veel lachend achter de PC, alweer tussen de Griekse gamenerds.
Aldus, hier vanuit Chalandri...denk ik. Ik was er, ik weet niet of het hier ook nog zo heet.
Ik ben met duidelijke instructies in de bus gestapt, maar kon de plek waar ik uit moest stappen niet lokaliseren. Bij een kerk; ik heb geen kerk gezien terwijl ik in de bus zat. Blijven zitten dus en weer met dezelfde bus terug gereden. Ik was in Chalandri en men vertelde mij dat er minstens 2 internetcafes zijn hier. Ik ben de richting ingelopen die mij aan werd gewezen; ik kon geen van beide vinden. Na nog eens een klein uurtje rond te hebben gezwalkt en hier en daar gevraagd te hebben, heb ik uiteindelijk iets gevonden. Hopelijk lukt het me ook weer om terug te komen.
Ik heb nou in ieder geval door hoe de bussen werken. Die sukkels vinden dat je buiten de bus je kaartje moet kopen (In een kiosk, die op elke straathoek te vindenis, op het postkantoor, bij kaartenhokjesdingetjes.) Ik weet nu ook hoe ik in de stad moet komen en weer terug. En ik weet ook dat je vooral gewoon uit moet kijken, ookal staat het licht op groen.O, en je moet ook gewoon drukke wegen oversteken waar het je zo uitkomt, want zebrapaden hebben hier GEEN betekenis.
Nadat ik maandag een verhaaltje had getypt hier, ben ik in mn uppie de stad ingegaan. Ik heb echt geen idee waar ik geweest ben of hoe ik er gekomen ben. Maar ik was heel typisch niet echt verdwaald. Ik liep door een Chinees gedeelte van de stad. Het was allemaal smerig, rommelig en gewoon ronduit pauperig, maar wel erg typisch en fascinerend. Het was zo' n stadsdeel waar je eigenlijk niet in je eentje als jong vrouwelijk persoon doorheen moet lopen. Maarja, dat vind ik dan natuurlijk juist leuk. Het leuke aan dergelijke slecht onderhouden (O wacht, de hele stad is slecht onderhouden :P) delen van de stad, is dat je hele leuke, oude mooie half vervallen gebouwtjes tegenkomt. Helaas voor de foto liefhebbers, heb ik geen foto's gemaakt; ik had geen zin om de toerist uit te hangen.
Uiteindelijk kwam ik weer bij monastiraki terecht, wat totnog toe mijn favoriete gedeelte van de stad is. Daar wat door de smalle winkelstraatjes gezwalkt. Er staan hier altijd verkopers in de deuropening van de winkels, waarvan sommige je naar binenn proberen te lokken. Erg verleidelijk, vooral als de verkoper in kwestie mooi is. Na wat gestruin, besloot ik lekker in het zonnetje te gaan zitten, met uitzicht op oa. de akropolis. Je krijgt hier overal water, voordat je de bestelling krijgt. Helemaal gratis. Dat zou je bij een nederlandse cafe eigenaar niet moeten proberen te opperen he. Ik zat daar lekker van de zon te genieten en mensen te kijken. Er liepen allemaal straatventers rond, die je de meest belachelijke dingen, zoals multifunctionele zaklampen, aan proberen te smeren. Af en toe kwam er een bandje langs huppelen dat vrolijke muziek speelde; het totaalbeeld was dus helemaal compleet!
Ik heb succesvol betaald: jippie.
Op mijn weg terug werd ik in een hoekje gedreven door 2 jongens op een scooter, die zich perse aan mij voor moesten stellen. Een van hen vond dat zijn naam Adonis was, waar ik het natuurlijk niet mee eens ben; ik geloof mensen gewoon niet als ze zeggen dat dat hun naam is. Nu weet ik wel dat er echt veel mensen zo heten hier, maar ik moet nog even wennen aan dat feit. Hij was wel knap hoor, daar niet van, maar ach. :P
O en jemig, eerder op de dag zag ik ook al van die goed geslaagde exemplaren in pak. Nouja zeg. En hier willen ze allemaal iele blonde ventjes met blauwe ogen. Ze weten gewoon nietwat ze zeggen, zeg ik dan maar.
En toen moest ik weer naar huis in Filothei zien te komen, met dat fijne bussysteem. De bussen zijn allemaal hartstikke nieuw, en rijden heerlijk, maar ze zijn hier te lam om een fatsoenlijk busschema op te stellen. Nouja, we moeten het er maar mee doen he (Ja, ik erger mij aan de bussen; het enige voordeel is dat ze zo goedkoop zijn). Ik ben in de richting gelopen van waar ik dacht dat ik heen moest, en inderdaad, ik kwam bij Syntagma (Parlementsgebouw etc)uit. Ik ging op zoek naar een kaartjesvent, welke ik vond in de vorm van George. Dit was een erg aardige, behulpzame, goed Engels pratende man (Met een fotograferende zoon? Ok, ik ben verder niet obsessief hoor). Hij ging voor mij precies uitzoeken welke bussen ik moest nemen, en toen de juiste bus aankwam, vroeg hij aan de buschaufeur om mij te waarschuwen als ik uit moest stappen. Heel lief dus, ik ben in een keer thuis gekomen.
De hele maandag lang, heeft iedereen mij benaderd in het Engels. Ik vroeg George hoe iedereen kan zien dat ik niet Grieks ben (Er zijn echt veel Grieken die er niet uitzien als Grieken, dus waarom juist ik?). Hij vond dat je dat in iemands gezicht kunt zien. Fascinerend; ik herken een Nederlander pas als ik Nederlands hoor.
Dinsdag ben ik een eind gaan wandelen. Deze keer helemaal naar de top van het bergje achter in de wijk. Echt een prachtig uitzicht over de stad, de bergen, de zee etc. Er bloeide daarboven vanalles en het zoemde van de bijen en wat vlinders. Iets rook heel erg lekker, maar ik heb de geur helaas niet kunnen lokaliseren. Een eindje lager heb ik heerlijk van de zon zitten genieten op een groot stuk rots.
Nog een heel drama met de Pc ontstaan, waarvan een gebruikersaccount verdwenen was. Niet heel vrolijk dus, maar alles is uiteindelijk goed gekomen.
Gisteren heb ik eerst wat pilates gedaan, om mijn urrtjes te vullen. S' middags moest ik Alice van de bus halen. We aten bij de ouders van Angela, wiens huis aan het onze vast zit. Grieken weten wel echt wat lekker eten is.
Wat wel een beetje vreemd is; ze hebben een dienstmeid. Een wenkje en dan komt er weer iets. Dit soort dingen leek mij altijd ontzettend praktisch, maar nu ik het van dichtbij meemaak, stuit het mij ontzettend tegen de borst. Ze is er, maar ze is geen onderdeel van het interactie verkeer. Ze doet alles wat er tegen haar gezegd wordt. Het geheel doet iets vreemds met mijn gevoel. Ik baal heel erg dat ik geen Grieks spreek, anders zou ik in eider geval nog een beetje kunnen communiceren. Het is zo vreemd dat ik op word genomen in een gezin, als een gelijkwaardige. Als extra gezinslid als het ware, terwijl bij de buren iemand woont die ondergeschikt is en als dusdanig behandeld wordt. Iedereen heeft te veel waarde om een ander op diens wenken te bedienen. Walgelijk. Bah.
Verder is het allemaal wel fantastisch hoor! :P
Aan het eind van de middag ging ik met de Franse lerares van Alice, Alex, mee naar Kolonaki (Buurt voor te rijke mensen), waar ze woont. Lekker wat gedronken en heerlijk gekletst. Als je daar zo zit voel je de zo andere cultuur echt over je heen vallen als een warme deken. De reis terug was makkelijk na alex haar uitleg.
Vandaag ben ik de dag begonnen met een eind hardlopen en lekker een beetje Wushu. Ik heb de wijk aldus nog verder verkend en ben afgevallen vijgen tegen gekomen, een beekje dat midden door de wijk loopt in een diepe geul en allemaal kleine parkjes. En tja.. eigenlijk was het dat al weer. Ik heb natuurlijk nog veel meer te vertellen, maargoed, ik kan natuurlijk ook niet altijd aan alles denken. Binnen een paar dagen heb ik fijn internet aan huis, dus dit is tot dan waarschijnlijk de laatste keer dat ik hier iets neer klieder.
Dag dag
Aldus, hier vanuit Chalandri...denk ik. Ik was er, ik weet niet of het hier ook nog zo heet.
Ik ben met duidelijke instructies in de bus gestapt, maar kon de plek waar ik uit moest stappen niet lokaliseren. Bij een kerk; ik heb geen kerk gezien terwijl ik in de bus zat. Blijven zitten dus en weer met dezelfde bus terug gereden. Ik was in Chalandri en men vertelde mij dat er minstens 2 internetcafes zijn hier. Ik ben de richting ingelopen die mij aan werd gewezen; ik kon geen van beide vinden. Na nog eens een klein uurtje rond te hebben gezwalkt en hier en daar gevraagd te hebben, heb ik uiteindelijk iets gevonden. Hopelijk lukt het me ook weer om terug te komen.
Ik heb nou in ieder geval door hoe de bussen werken. Die sukkels vinden dat je buiten de bus je kaartje moet kopen (In een kiosk, die op elke straathoek te vindenis, op het postkantoor, bij kaartenhokjesdingetjes.) Ik weet nu ook hoe ik in de stad moet komen en weer terug. En ik weet ook dat je vooral gewoon uit moet kijken, ookal staat het licht op groen.O, en je moet ook gewoon drukke wegen oversteken waar het je zo uitkomt, want zebrapaden hebben hier GEEN betekenis.
Nadat ik maandag een verhaaltje had getypt hier, ben ik in mn uppie de stad ingegaan. Ik heb echt geen idee waar ik geweest ben of hoe ik er gekomen ben. Maar ik was heel typisch niet echt verdwaald. Ik liep door een Chinees gedeelte van de stad. Het was allemaal smerig, rommelig en gewoon ronduit pauperig, maar wel erg typisch en fascinerend. Het was zo' n stadsdeel waar je eigenlijk niet in je eentje als jong vrouwelijk persoon doorheen moet lopen. Maarja, dat vind ik dan natuurlijk juist leuk. Het leuke aan dergelijke slecht onderhouden (O wacht, de hele stad is slecht onderhouden :P) delen van de stad, is dat je hele leuke, oude mooie half vervallen gebouwtjes tegenkomt. Helaas voor de foto liefhebbers, heb ik geen foto's gemaakt; ik had geen zin om de toerist uit te hangen.
Uiteindelijk kwam ik weer bij monastiraki terecht, wat totnog toe mijn favoriete gedeelte van de stad is. Daar wat door de smalle winkelstraatjes gezwalkt. Er staan hier altijd verkopers in de deuropening van de winkels, waarvan sommige je naar binenn proberen te lokken. Erg verleidelijk, vooral als de verkoper in kwestie mooi is. Na wat gestruin, besloot ik lekker in het zonnetje te gaan zitten, met uitzicht op oa. de akropolis. Je krijgt hier overal water, voordat je de bestelling krijgt. Helemaal gratis. Dat zou je bij een nederlandse cafe eigenaar niet moeten proberen te opperen he. Ik zat daar lekker van de zon te genieten en mensen te kijken. Er liepen allemaal straatventers rond, die je de meest belachelijke dingen, zoals multifunctionele zaklampen, aan proberen te smeren. Af en toe kwam er een bandje langs huppelen dat vrolijke muziek speelde; het totaalbeeld was dus helemaal compleet!
Ik heb succesvol betaald: jippie.
Op mijn weg terug werd ik in een hoekje gedreven door 2 jongens op een scooter, die zich perse aan mij voor moesten stellen. Een van hen vond dat zijn naam Adonis was, waar ik het natuurlijk niet mee eens ben; ik geloof mensen gewoon niet als ze zeggen dat dat hun naam is. Nu weet ik wel dat er echt veel mensen zo heten hier, maar ik moet nog even wennen aan dat feit. Hij was wel knap hoor, daar niet van, maar ach. :P
O en jemig, eerder op de dag zag ik ook al van die goed geslaagde exemplaren in pak. Nouja zeg. En hier willen ze allemaal iele blonde ventjes met blauwe ogen. Ze weten gewoon nietwat ze zeggen, zeg ik dan maar.
En toen moest ik weer naar huis in Filothei zien te komen, met dat fijne bussysteem. De bussen zijn allemaal hartstikke nieuw, en rijden heerlijk, maar ze zijn hier te lam om een fatsoenlijk busschema op te stellen. Nouja, we moeten het er maar mee doen he (Ja, ik erger mij aan de bussen; het enige voordeel is dat ze zo goedkoop zijn). Ik ben in de richting gelopen van waar ik dacht dat ik heen moest, en inderdaad, ik kwam bij Syntagma (Parlementsgebouw etc)uit. Ik ging op zoek naar een kaartjesvent, welke ik vond in de vorm van George. Dit was een erg aardige, behulpzame, goed Engels pratende man (Met een fotograferende zoon? Ok, ik ben verder niet obsessief hoor). Hij ging voor mij precies uitzoeken welke bussen ik moest nemen, en toen de juiste bus aankwam, vroeg hij aan de buschaufeur om mij te waarschuwen als ik uit moest stappen. Heel lief dus, ik ben in een keer thuis gekomen.
De hele maandag lang, heeft iedereen mij benaderd in het Engels. Ik vroeg George hoe iedereen kan zien dat ik niet Grieks ben (Er zijn echt veel Grieken die er niet uitzien als Grieken, dus waarom juist ik?). Hij vond dat je dat in iemands gezicht kunt zien. Fascinerend; ik herken een Nederlander pas als ik Nederlands hoor.
Dinsdag ben ik een eind gaan wandelen. Deze keer helemaal naar de top van het bergje achter in de wijk. Echt een prachtig uitzicht over de stad, de bergen, de zee etc. Er bloeide daarboven vanalles en het zoemde van de bijen en wat vlinders. Iets rook heel erg lekker, maar ik heb de geur helaas niet kunnen lokaliseren. Een eindje lager heb ik heerlijk van de zon zitten genieten op een groot stuk rots.
Nog een heel drama met de Pc ontstaan, waarvan een gebruikersaccount verdwenen was. Niet heel vrolijk dus, maar alles is uiteindelijk goed gekomen.
Gisteren heb ik eerst wat pilates gedaan, om mijn urrtjes te vullen. S' middags moest ik Alice van de bus halen. We aten bij de ouders van Angela, wiens huis aan het onze vast zit. Grieken weten wel echt wat lekker eten is.
Wat wel een beetje vreemd is; ze hebben een dienstmeid. Een wenkje en dan komt er weer iets. Dit soort dingen leek mij altijd ontzettend praktisch, maar nu ik het van dichtbij meemaak, stuit het mij ontzettend tegen de borst. Ze is er, maar ze is geen onderdeel van het interactie verkeer. Ze doet alles wat er tegen haar gezegd wordt. Het geheel doet iets vreemds met mijn gevoel. Ik baal heel erg dat ik geen Grieks spreek, anders zou ik in eider geval nog een beetje kunnen communiceren. Het is zo vreemd dat ik op word genomen in een gezin, als een gelijkwaardige. Als extra gezinslid als het ware, terwijl bij de buren iemand woont die ondergeschikt is en als dusdanig behandeld wordt. Iedereen heeft te veel waarde om een ander op diens wenken te bedienen. Walgelijk. Bah.
Verder is het allemaal wel fantastisch hoor! :P
Aan het eind van de middag ging ik met de Franse lerares van Alice, Alex, mee naar Kolonaki (Buurt voor te rijke mensen), waar ze woont. Lekker wat gedronken en heerlijk gekletst. Als je daar zo zit voel je de zo andere cultuur echt over je heen vallen als een warme deken. De reis terug was makkelijk na alex haar uitleg.
Vandaag ben ik de dag begonnen met een eind hardlopen en lekker een beetje Wushu. Ik heb de wijk aldus nog verder verkend en ben afgevallen vijgen tegen gekomen, een beekje dat midden door de wijk loopt in een diepe geul en allemaal kleine parkjes. En tja.. eigenlijk was het dat al weer. Ik heb natuurlijk nog veel meer te vertellen, maargoed, ik kan natuurlijk ook niet altijd aan alles denken. Binnen een paar dagen heb ik fijn internet aan huis, dus dit is tot dan waarschijnlijk de laatste keer dat ik hier iets neer klieder.
Dag dag
-
18 Januari 2007 - 15:20
Ananja:
Kan het zijn dat je salie rook??
Ik geniet lekker met je mee, hoor! Hier woedt een fijne storm, op de fiets is het alle zeilen bijzetten.
Liefs,
Ananja -
18 Januari 2007 - 17:36
Rosa:
Laurelin! Ik vind het zo leuk om met je mee te lezen! ben echt jaloers! lijkt me heerlijk wat jij allemaal onderneemd en meemaakt. en over je vorige bericht.. in het begin is het altijd wennen en je plaats vinden, maar als ik je nu alweer hoor gaat dat helemaal goed komen! hoe gaat het met je grieks? kun je dat al beetje begrijpen? vraag me altijd af hoe snel je dat oppakt en mee gaat praten.. hou je het even voor me in de gaten? :p heeel veel plezier en succes en liefs! x rosa -
18 Januari 2007 - 18:13
Wiebe:
Het valt niet mee een reactie te proppen in een veld waar maar drie woorden naast elkaar passen, maar ik wilde even een bekende schrijver citeren i.v.m. je bus frustraties:
"The fault, dear Laurelin, is not in our stars, but in ourselves." -
18 Januari 2007 - 19:42
Annemarie:
jij lekker tussen de vlinders en vijgen en geuren rondfladderen en wij zitten hier in zware storm en enorm veel regen te ploeteren
dat met die "meid" lijkt mij ook heel ongemakkelijk, ik zou de neiging krijgen om iets van een blik van begrip of verstandhouding met haar te hebben en dat is vast niet de bedoeling. MMMM. -
18 Januari 2007 - 23:14
Anne-Sophie:
(Eígenlijk moet ik nu leren, maar voor jou –en stiekem ook een beetje voor mezelf- las ik graag een pauze in!)
Hoe is het met je? Fijn dat je foto’s hebt geplaatst, het ziet er heerlijk uit daar, die natuur en dat klimaat.. Bofkont!
Alice ziet er inderdaad niet stereotype Grieks uit, dus wat dat betreft mag jij ook best doorgaan voor Atheense. Kun je trouwens al een beetje met haar communiceren?
Over dat dienstmeisje: dat is inderdaad vast nogal vervelend, ik zou denk ik maar gewoon vriendelijk naar d’r lachen (ik neem aan dat ze geen woord Engels spreekt?), iets is immers beter dan niets..
Over die adonici: ik heb er wel vertrouwen in dat je oppast met die Halfgoden, en anders gooi je maar wat wushu tactieken in de strijd.
Verder ben ik echt blij dat je een beetje begint te aarden aldaar! Onthoud; alle begin is moeilijk (en meer van dat soort clichés), maar het went vanzelf en ik vind ’t van veel lef getuigen dat je jezelf zo in het diepe durft te gooien! Ik hoop dat je ’t daar enorm naar je zin zult hebben, maar natuurlijk ook met enige regelmaat en vooral met veel affectie aan het thuisfront blijft denken. Maar ook daar vertrouw ik wel op.
Totos gauwiki (hoezée, ik spreek Grieks)! -
19 Januari 2007 - 11:18
Myrna:
Ach meid, wat heb jij het zwaar! Ga je dat wel een half jaar volhouden met die adoni en dat lekkere weer? :P
Goed om te horen dat je er al zo van geniet.
Dikke knuffels -
19 Januari 2007 - 11:33
Rutger:
Tof mienjong! Ik zei het al, Monastiraki. Rechtsaf, de Akropolis op, altijd mooi. Of vanaf Syntagma (=Grondwet) richting Akropolis via Ermou, de Heerestraat van Athene. En neem een keer de tram vanaf Syntagma richting en helemaal langs de zee. :) -
20 Januari 2007 - 15:08
Ynske:
Het klinkt alsof je in soort (chaotisch) paradijs terecht bent gekomen. Voelt dat ook zo? Wat moet je eigenlijk allemaal doen daar behalve Alice van de bus halen en obsessief met mannen bezig zijn?
Misschien moet je gewoon de meid gaan helpen met de tafel afruimen om een statement te maken. Dan zullen ze wel raar opkijken.
kusjes -
21 Januari 2007 - 10:57
Jeroni:
ooh wat heerlijk om die verhalen te lezen, hier is het helemaal mistig en koud :( maar gelukkig ben ik de afgelopen tijd nog wel een beetje bruin kunnen worden. morgen schijnt het te gaan sneeuwen, en jij zit lekker in het zonnetje tussen de sinaasappels :(
Maar tot nu toe klinken je verhalen heel positief, en ik wens je nog veel plezier toe, en hoop dat je binnenkort een beetje grieks spreeks! (mijn frans is nog geen haar vooruit gegaan, maar dat terzijde) Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
