Dan toch een bericht

Door: Laurelin

16 November 2008 | Ierland, Dublin

Oke, daar gaan we dan. Ik ben nu op mijn werk. En aangezien mijn hersens ernstig beginnen te protesteren, heb ik mijn essay schrijven even opgegeven. Ja, noem mij verwend; ik kan gewoon lekker schoolwerk doen op mijn werk. Ik zit toch achter een computer en verder heb ik niet zoveel te doen. Ik werk nu uiteindelijk in het hotel waar papa, Myrna en ik verbleven toen we hier aankwamen. Ook daarin kan men mij dus verwend noemen; dat ik zo makkelijk een baantje heb gevonden. Geen sollicitatiegesprek; gewoon beginnen. Ik kwam er net vandaag achter dat men in Ierland per week betaald worden (Ze hebben het geld nodig om naar de kroeg te kunnen natuurlijk). En dat komt mij vooral nu eigenlijk wel uit. Want nog steeds heb ik mijn studiefinanciering niet. En nu het moeders niet zo een twee drie telefonisch beschikbaar is om geld van af te smeken, is het perfecte timing dat ik dit weekend eindelijk kon beginnen. Bovendien eet ik op het werk. Gratis. Dan loop ik naar de keuken of een kok naar mij en dan kan ik zo even kiezen wat ik krijg. En twee avondmalen per week scheelt toch al snel weer in de portemonaie. Mijn collegas zijn leuk tot dus ver. Hoewel ik het wel weer voor elkaar heb weten te krijgen om het enige jonge vrouwspersoon te zijn. Het maakt mij nogal aan het lachen. Vooral het keukenpersoneel weet er niet helemaal raad mee. Die lopen dan langs; kijken, grijnzen en lopen dan pontificaal tegen elkaar aan. Stelletje uilen. Maargoed, om weer even in mijn schoenen terug te stappen, het schrijven van mijn eerste essay jaagt mij de stuipen op het lijf. Vrijdag is de deadline en mijn onzekerheid is groot. Mijn enige echte ervaring op essay gebied stamt uit het middelbare school tijdperk en resulteerde in redelijk dramatische cijfers. Ik neem aan dat ik nu heel wat beter kan, maar dat moet ik nu dus even bewijzen. Mijn brein loopt braaf vast de hele tijd en iedereen maar aannemen dat er wel iets geniaals uit mij zal rollen en het mij heus niet zoveel moeite kost. Fijn dat men zo'n goede mening over mij heeft, jammer dat ik m even niet deel.

Maargoed. Ik heb alweer een tijdje niet geschreven dus ik heb natuurlijk wel wat verhaaltjes nu. Als ik ze even kan herinneren tenminste.

Allereerst heb ik onlangs mijn eerste halloween viering gehad. Dat was erg vermakelijk. Met allemaal klasgenoten. Is toch leuk, zo even uit de context. Ik ben nog altijd blij vriendschappen enzo aan het ontwikkelen.

En, afgelopen week had ik dus een week vrij, waarin ik met de bus naar Kenmare, co. Kerry ben afgereisd. Daarvan dus ook de foto's. De eerste dag doorgebracht met bijkomen van de 7 urige reis. De tweede in de regen 20 km naar een park gefiets, om daar door de glibberige modder over een niet geringe waterval te klimmen en vervolgens weer 20 km terug te fietsen. Kanttekening; De weg was niet vlak. De laatste dag ben ik aan de wandel gegaan, over stille laantjes, door het bos, door de heuvels. Ook weer meer dan 10 km. En maar 1 blaar. Het weer was die dag wel absoluut heerlijk. Uiteindelijk weer terug gereisd naar Dublin, waar ik vrijdag meteen de bibliotheek van school in ben gedoken en flink wat research heb gedaan.

En nu al weer klaar om morgen weer terug te gaan naar school. Ik heb er eigenlijk stiekem zin in. Gewoon gezellig weer.

Verder heb ik mijn rol als klassenvertegenwoordiger alweer uitgevoerd. Nog verder in de goede mening van docenten komen te staan en bij 1 misschien wat minder...
Flink wat lol geschopt met mensen.
uitgevonden dat je rode wijn en baileys NIET moet combineren. Uitgevonden dat de cider die ze hier allemaal drinken toch ook lekker is. En ik houd het nog altijd vol geen alcoholist te worden.

Ik had mijn uitstapje naar de middle of nowhere wel echt nodig, want ik stuiterde zo ongeveer uit elkaar van de stress (en irritatie). Nu weer wat beter op mezelf letten nog 5 weekjes en dan is het alweer kerstvakantie en kan ik weer uitrusten. Maar dan eerst nog even examens. We kregen trouwens een proefexamen voor marketig en dat was eigenlijk wel heel erg makkelijk. Als het goed is heb ik 100 van de 100 punten. Nu tellen die kerstexamens maar voor 10% van het cijfer, maar t is toch mooi meegenomen.

Nou, nu moet ik mijn shift even beeindigen. Dus tot weershoren.

Laurelin

(of; de paashaas, want die bijnaam heb ik op mijn eerste werkdag al weten te krijgen)

16 November 2008 - 22:33

PP:

Als je nog wat tips wil voor essays schrijven zonder (al te veel) stress, bel dan maar even. Ik bel dan terug. Belletje afspreken per e-mail kan natuurlijk ook.

17 November 2008 - 07:25

Edwin:

Is het toch even handig geweest dat je in Griekenland ook al in een soort van hotel hebt gewerkt. Stukjes schrijven doe je trouwens erg leuk; dan moet het schrijven van een essay, oftewel een opstel c.q. een korte verhandeling toch ook zo moeilijk niet zijn. Rustig blijven, niet zenuwachtig worden en wellicht even gebruik maken van PP's tips. Succes ermee!

Groetjes,
Edwin

17 November 2008 - 09:36

Ananja:

Hee, Laurelin,
Zet 'm op met je essay; natuurlijk kun je het! Alleen: 't is een beste klus, daar moet je wel even voor gaan zitten. Misschien raad je het al: ik zit midden in de essay-nakijk-periode van de A6. Niet helemaal een onverdeeld genoegen ...
Je bent toch maar een geluksvogel om in het prachtige Ierse te wonen! Met, neem ik aan, nu schitterend luchten..?
Krijg je al een charming Iers accent?
Hee, liefs,
Ananja

17 November 2008 - 09:40

Ananja:

Een tip: kijk eens op www1.aucegypt.edu/academic/writers/research, over "How to write an essay".
Succes!!

Ananja