Daar gaan we dan/ There we go

Haai!

Voor de genen die niet begrijpen wat ik nu weer uit heb gehaald, de volgende inleiding.

Ongeveer 2 maanden geleden kreeg ik zin om naar Ierland te verkassen. Ik heb gewacht op late toelatingsronden van universiteiten en heb mij vervolgens ingeschreven. Op mijn 2e keuze ben ik toegelaten en vervolgens hebben mijn papa en zus mij per auto met een groot deel van mijn troep naar Dublin verkast.

Goed, woensdagochtend of dinsdag nacht, rukte ik mij uit mijn comfortabele thuisnest en laadde mijn leventje in papa's grote auto. Fiets mee, kleren mee, alles mee. Na een wederom betraand afscheid van mijn lieve moedertje, haalden we Myrna op en zijn we regelrecht naar Calais gereden. Aangezien Popko een beetje laat was en we allemaal wegwerkzaamheden tegen kwamen, waren we te laat voor de boot waar we op gemikt hadden, maar kregen we een vervelendere verassing toen we erachter kwamen dat de prijzen van de Eurotunnel die op het internet staan niet bepaald overeen komen met wat ze je ter plekke laten betalen. Nuja, de schok was vooral voor papa's portomonaie en voor mijn organisatie skills ego. Na een kort ritje kwamen we dan aan in Engeland. Een eerste keer voor mij. Al navigerend heb ik toch nog heerlijk van het landschap (Kneuterige houten hekjes, pluizige schaapjes, idyllische huisjes, loom glooiende heuvels..)kunnen genieten. Helemaal door gereden tot llangollen (spreek uit als glenkothlin; Welsh spoort niet), een historisch dorpje dat echt héél erg mooi is (hiervan kreeg mijn organisatie skills ego de brood nodige streling). Dit dorpje ligt om een bruisend riviertje en moest eerst even geëxploreerd worden, voor we ons in een al even typische B&B (bier lucht, bier drinkende oude kerels, donker, bloemig en lief gedecoreerd) nestelden. Nog even genoten van echte Welsch kookkunsten en toen eindelijk wat slaap ingehaald. Donderdagochtend kwam langzaam op gang, maar uiteindelijk doorkruisten we dan toch de uitermate prachtige rest van noord Wales. De boot was een beetje saai, maar comfortabel, hoewel wederom behoorlijk duur. In Dublin snel 1 van mijn uitgezochte hotels gezocht omdat ik nog het internet op wou om woonplek te zoeken. In alle voorbereiding was dit niet gelukt. Dit mede doordat er 2 maal een poging werd gedaan om mij ernstig op te lichten, wat heel veel kostbare tijd heeft geslurpt, heel veel woede en frustratie op heeft gewekt en logischerwijs volkomen vruchteloos was. Vrijdag allereerst een woning bekeken die wel oké was, met een beetje saaie inwoners. Daar wouden ze me niet hebben, wat eigenlijk maar goed was ook. S'avonds laat belde ik nog een adres waar ik meteen werd uitgenodigd om te komen kijken. Op de fiets gesprongen en vervolgens uren zitten kletsen, Myrna en Popko achter latend in het hotel. Popko zich druk makend over dingen waar ik mij al genoeg druk om maakt en daarmee myrna op haar zenuwen jagend. Uitermate gezellig was het met die lui, maar de volgende dag kreeg ik een berichtje dat het een manspersoon was geworden, omdat de vrouwen in huis dat graag wilden. Ook al werd ik de betere kandidaat geacht. Anyway, heb ik er wel een mogelijke vriendschap bij. Zaterdag ochtend vertrok mijn escort, mij met een flinke brok in de keel achter latend, maar tegelijkertijd met een bevrijd gevoel. Op de ene manier zijn lastige situaties altijd minder lastig als ik er alleen voor sta. Dan los ik het op mijn eigen manier op, in mijn eigen tijd en zonder dat mensen in de weg gaan zitten van mijn denkprocessen. Misschien moet ik toch eens leren mensen mee te laten denken over mijn leven...ooit. Maar het blijkt maar weer dat ik het kan aan het feit dat, ondanks dat mij verteld werd dat er in het weekend niemand zat te wachten on woningbezichtigers, ik lekker toch ben gaan bellen, zittend op een bankje in de zon in de tuin van St. Patrick's Cathedral en ik diezelfde avond toch nog mocht komen kijken. Vroeg vertrokken, wat heel doordacht van me bleek te zijn, want ik was grondig verkeerd gefietst voor ik het uiteindelijk (3 minuten over tijd) vond. Lekker gekletst, mij op mijn best voorgedaan en uiteindelijk 'berg' afwaards terug gesjeest naar 't centrum, waar ik vanzelfsprekend wel weer even de mist in ben gefietst. Toen ik pas net terug was en met de receptionist zat te kletsen kreeg ik al een sms-je dat ik maar terug moest komen. Zondag ochtend eerst heerlijk in St. Stephens Green hangen zonnen en daarna mijn spul verkast naar een noordelijke buitenwijk. Ruime kamer met uitzicht over het parkje van de Cadbury fabriek en leuke internationale huisgenoten.
Een grappig detail aan dit huizenperikel, is dat ik 3 huizen heb bezichtigd en bij 2 ervan hetzelfde meisje ook is wezen kijken, elke keer precies voor mij. Bij dat leuke adres zaten we daar tegelijk en op mijn nieuwe adres was zij net wezen kijken. Ook al zat zij in een nog benardere huisvesting situatie dan ik, hebben ze toch mij gekozen. Wel zielig voor haar, maar uitermate gunstig voor mij.
Vandaag ben ik voor het eerst naar School geweest voor de officiële inschrijving en inductie. Ierse stijl behoorlijk chaotisch. Maar ik heb heerlijk veel plezier gehad om mijn 'teamlijder' de it-vent en anderen. Iedereen is echt goed gemutst, familiair en humoristisch. Het is een behoorlijk goed presterende school, maar absoluut niet uptight en referenties naar het drinken van Pints zijn er in overvloed. Docenten worden aangesproken bij de voornaam en van onze lichtingsbegeleider krijgen we het privé mobiele nummer. Je moet serieus zijn over je studie, maar je studie hoeft niet altijd serieus te zijn. Ik zat me daar echt heerlijk te voelen over mijn geniale impulsieve beslissing!
Nu moet ik nog een weekje wachten tot de colleges beginnen; wat ik, geloof het of niet, vervelend vind... Ik voel prestatiedrang en mijn hersens kriebelen van anticipatie. Theoretisch gezien heb ik niet zo'n zin in het systematisch bijhouden van vakbladen enzo, maar gevoelsmatig lekker nog wel. Ze doen trouwens iets geniaals; men hoeft geen boeken te kopen; die hebben ze állemaal digitaal. Scheelt ontzettend. Verder hebben ze een printservice, die bijhoud hoeveel bomen er voor je sneuvelen, hoeveel uitstoot je hebt gegenereerd, enzovoorts. Er zijn niet super veel eerstejaars, ook al zijn de business studies het eerste jaar gemerged, maar het is een heel erg gevarieerde groep. Verschillende nationaliteiten, religies, stijlen enzovoorts. Mensen mogen hier in Dublin lekker zich zelf zijn. Verder ben ik gelukkig want een leuk persoon die ik in Athene heb leren kennen studeert ook in Dublin en zo blijk ik toch nog iemand te kennen waar ik al enigzins vertrouwd mee ben. Ik had nu zelfs al een baan kunnen hebben, maar ik besloten dat niet te doen, omdat ik mij eerst 100% op mijn studie wil focussen. Als ik een beter idee heb van de studielast zie ik wel verder.
Anyway, ik ga lekker relaxen op mijn zeer comfortabele bed, mijn Ierse boek lezen en dan heerlijk uitslapen.
x